نوشته شده توسط : غریب

تقدیم به بهترینم.....

 

تقدیم به او که نبود ولی حس بودنش

 

 بر من شوق زیستن داد.

 

دلم برای کسی تنگ است که:

 

آفتاب صداقت را به میهمانی

 

 

گلهای باغ می آورد و

 

گیسوان بلندش را به باد می داد و

 

 

دستهای سپیدش را به آب می بخشید

 

و شعرهای خوشی

 

چون پرنده ها می خواند.....

 

تقدیم به کسی که نمی داند چقدر دوستش دارم.....





:: بازدید از این مطلب : 304
|
امتیاز مطلب : 111
|
تعداد امتیازدهندگان : 23
|
مجموع امتیاز : 23
تاریخ انتشار : 16 مرداد 1389 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: